by Ob Tb on Friday, January 7, 2011 at 11:34pm
พื้นในซอยแชะและโสโครก
ฉันยังคงเห็นแมลงสาบเล่นน้ำ มันไต่ตามรูเล็กเหล่านั้น
หรือเพียงมือน้อยๆ เท่าันั้นที่ลอดเข้าไปได้
23.XX น.โดยประมาณ
พรุ่งนี้เป็นเช้าที่ขี้เกียจเช่นเคย ตั้งแต่มาอยู่ที่นี่ก็เห็็นจะเป็นเสาร์เท่านั้นได้ฝันยาวยาว
พรุ่งนี้เป็นวันที่นอกเหนือจากวันเสาร์แน่นอน
" งั้น วันนี้รีบกลับดีกว่าเน๊อะ"
Glastnost ร้านประจำของเรา และอาจจะมีอีกหลายคน
บางวัน มีเพียงเรากับเจ้าของร้าน บางคืน มีเพียงเจ้าของร้านกับเรา
ขอโทษที่ไม่ใช่ลูกค้าประจำ แต่ก็ยังสันดานเสียมาที่นี่ซะจนจำพื้นที่ในครัวได้
รมณีย์พรำมา พรำไม่เลิกลา เมื่อเรื่องจริงคือการบอก ลา
ฉันไม่มีหมวกกันกระแทกแต่อย่างใด มีเพียงกระเป๋าใบเิดิม
สมุดปกอ่อนในนั้น อาจช่วยได้ไม่มากก็น้อย
ชายมีอายุท่าทางใจดีมอบหมวกวิเศษให้แก่ฉัน
โอ้ หมวกถุึงพลาสติกสีขาว ขุ่น ใส แม้จะกั้นกระแทกก็ไม่ได้
เหมือนจะปกและคลุมขนบนหัวได้มา่กกว่าสมุดปกอ่อนเล่มนั้นเป็นไหนๆ
เขาม้วนหูถุงทำให้เป็นทรง และนำมาสวมให้ฉันอย่างไม่ขัดเขิน
ปกป้องฉันด้วยการตบเบาเบาจากฝ่ามือขนาบศรีษะเพียงสองที
พร้อมท่องมนต์ว่า "ใส่ไว้ซะกันฝนจะได้ไม่เป็นหวัด กลับกันดีๆ นะ"
(:
และในระยะหลังมานี้เราไม่ได้เจอกันข้ามปี
Take Me Home Country Roads ขอบคุณที่รู้จักกัน
หนูขอโทษที่ไม่ได้บอกลา คึิดถึงพี่ชงค่ะ
No comments:
Post a Comment