แล้วมหาสมุทรก็ถามฉันว่า
หากไม่มีทิวากาล
เธอจะเห็นฉันเป็นครามหรือเพียงทะเลมืด
ฉันคงนั่งรอจันทร์ทรงกลด
สลดให้กับราตรีที่ผ่าน สะแหยะยิ้มแก่มหาสมุทร
ยามนี้โลกจะมีเพียงทรายกับทะเล
เธอจะย้อมฉันให้เห็นเป็นครามด้วยหรืออย่างไร
พระจันทร์สำคัญตน
ไม่สนความรักเราทั้งสอง
จันทร์เจ้าส่องแสงกระเซ่าเธอตายใจ
หลายคราเธอพบว่าเธอรักแม่นวลจันทร์
แล้วฉันละ? ทรายกระหายน้ำ
เธอให้หวังฉันว่าเราทั้งคู่จะอยู่ในคราม
ตามที่ฉันเห็นเธอเป็นกระดี่ได้น้ำยามจันทร์ทราสาดส่องยวนใจ
แม้นจันทร์จะอยู่คู่เธอชั่วราตรี
เธอเป็นตุเป็นตะสร้างเรื่องลวงฉัน
โอ้ทิวาฉันไ่ม่ต้องการทะเลครามยามจันทร์ทรงกลด
โปรดปลดฉันจากกรงรักนี้
แผดแสงอาทิตย์ให้นางนวลจันทร์ไร้ค่า
จงมาให้เห็นว่ามหาสมุทรสีฟ้าอยู่คู่ข้า
ทรายอันเป็นทีรัก :)
แล้วฉันจะตอบเธอว่าหากไม่มีทิวากาล
เธอจะเป็นทะเลมืดนะ มหาสมุทร
